Pieter houthuizen

Mijn opa woonde in Rotterdam tijdens de oorlog. Hij was een hele goede slager. Tijdens de oorlog dwongen de duitsers mijn opa om in Duitsland voor hun te komen werken als slager.Hij wilde dit niet,Maar in de oorlog had je niks te willen. Wat de duitsers zeiden dat gebeurde ook. Opa heeft van 1943 tot 1945 in duitsland moeten werken. Hij heeft ook twee vluchtpogingen gedaan. Toen hij bijna in Nederland was hebben de duitsers hem weer opgepakt. De tweede keer lukte het wel om samen met iemand anders te vluchten. Hij vertelde dat het heel spannend was en dat zijn hart in zijn keel zat.Hij had toen ook vlees meegenomen voor zijn familie in Rotterdam. Helaas wisten ze opa weer te vinden en werd hij weer meegenomen naar Duitsland om voor hun te werken als slager. Door de slechte HYGIËNE liep opa schurft op. Hij vertelde dat hij de vellen van zijn buik kon trekken. Hij heeft heel wat angsten uitgestaan. In de oorlog was er ook bijna geen geld. Opa had een fiets met geen gewone banden, maar hij had van tuinslang banden gemaakt. DIT OMDAT GEWONE BANDEN NIET BETAALBAAR WAREN.Opa vertelde dat na een ritje op die fiets, je maag in je keel zat, want banden van tuinslang dat hobbelt nogal.Opa heeft mij zelfs ooit nog voedselbonnetjes laten zien. Die had hij nog bewaard. Hij vertelde dat er moeilijk aan eten was te komen. Opa heeft dan ook tulpenbollen gegeten. Het smaakte niet lekker, maar hij zei als je honger hebt dan eet je alles. Mijn opa ging toen hij nog leefde met mij mee naar school ( ik ben lerares) en vertelde dan over wat hij allemaal had meegemaakt in de oorlog. Helaas is hij op 8 april 2002 overleden. Hij heeft aan mij gevraagd om zijn verhaal door te vertellen, als hij het niet meer zou kunnen. Daarom doe ik mee met dit initiatief. Opdat we nooit vergeten!!