Ge hoedeman

Verhaal uit Oosterbeek

Mijn opa was tuinbaas bij een jonkheer in Oosterbeek.
In de oorlog was het daar erg gevaarlijk het laatste jaar.
Mijn vader was ongeveer 12 jaar en hij woonde met zijn vader en moeder in de portierswoning
van landgoed Dennenoord.
Toen daar de Polen en Engelsen kwamen om ons te helpen, werden er veel doodgeschoten.
Mijn vader dacht eens dat er een schoen onder de struiken lag en trok er aan, het bleek een dode soldaat te zijn, die er lag. Dat beeld vergat hij nooit meer.

Later ging hij in kelders, waar gewonde soldaten ondergedoken zaten, helpen.
Hij draaide sigaretten voor de soldaten, die dat niet meer konden, hij werd dan ook de cigaretboy
genoemd.

Het huis van de jonkheer is helemaal kapot geschoten, de mensen gelukkig ongedeerd!
Mijn vader wilde er nooit over praten en werkte erg hard.
Toen hij later niet meer werken kon door ziekte, zou hij eindelijk een rustig leven moeten hebben,
maar toen begon de oorlogstrauma met veel nachtmerries.

Hij is jaren onder behandeling geweest in Amersfoort in het Sinai-centrum.
Het heeft wel wat geholpen, maar nooit helemaal en hij is altijd wat depressief geweest
tot aan zijn dood toe.
Hij heeft ooit nog wat herinneringen en foto’s naar het Airborne museum gebracht, waar ze
te bezichtigen zijn.

Ik, als dochter kon moeilijk omgaan met het trauma van mijn vader, maar na zijn dood en het zien van de musical Soldaat van Oranje, komt het toch dichterbij.
Daarom vertel ik dit verhaal.
Tineke van Vulpen-Hoedeman, dochter van Ge Hoedeman.

Brouwerstraat 94
2231HT Rijnsburg.
email:vulpen@ziggo.nl