Oorlogsgetuige
Jan ’t Hart
Op deze foto staan mijn opa en oma (Jan en Miep ’t Hart) tijdens hun trouwdag op 16 april 1942. Ze trouwden in op het stadhuis in Rotterdam. Ze woonden in het centrum van Rotterdam. Mijn opa vertelde ons altijd dat hij en oma hun huwelijksnacht en hun wittebroodsweken in Pijnacker gingen slapen bij kennissen, uit angst voor dreigende bombardementen. Het was elke avond een gehaast om met het Hofplein-treintje of op de fiets voor spertijd daar te zijn. Hun huis is tijdens de bombardementen gespaard gebleven, maar bijna alle woningen er om heen waren verwoest.
opa had nog een mazzeltje dat hij veel mensen kende en een regelaar was. Hij hoefde namelijk in eerste instantie niet naar Duitsland om te werken voor de Duitsers, maar kon aan slag in Hoek van Holland.
Tijdens de razzia in november 1944 werd opa uiteindelijk alsnog “opgepakt” om in Duitsland te gaan werken. Hij heeft daar een niet al te lange tijd aan/voor de spoorwegen gewerkt. Uiteindelijk is opa samen met een kennis ontsnapt door op een trein te springen. Al lopend en liftend is hij na enige tijd heelhuids weer thuis gekomen. Of opa daarna nog ondergedoken heeft gezeten tot de bevrijding weten we helaas niet.
Mijn opa en oma hebben in de oorlog 2 kinderen gekregen en erna nog 2. Mijn oma is uiteindelijk 83jaar geworden en opa bijna 95 en ze zijn bijna 62 jaar getrouwd geweest. Al die tijd hebben ze in het centrum van Rotterdam gewoond, waarvan nog ruim 46(!)jaar in het huis waar ze direct na hun trouwen zijn gaan wonen.