Jan Bruinsma

Mijn opa moest samen met zijn broer werken in duitsland. Dat wilden ze beiden niet en besloten onder te duiken. Ze werkten bij de boeren en konden met onraad zo vertrekken. Op een avond in december wilden ze even terug naar moeders. Ze bleven daar beiden slapen, doordat ze de fietsen aan de kant van het huis hadden gezet, zag de buurman dat ze weer thuis waren. Deze buurman heeft ze verraden. Ze werden midden in de nacht van hun bed gelicht. Mijn Opa vertelde dat hij wakker werd en in de loop van een geweer keek. Dat vond hij nou niet bepaald fijn wakker worden. Ze werden met in totaal 10 mannen uit Nieuweroord meegenomen. Er werd gezegd dat er een paar niet meer thuis zouden komen. Wat gelukkig niet is gebeurd. Ze werden naar Assen gebracht en hebben daar tot maart 1945 gezeten. Toen werden ze vrij gelaten om te gaan werken in de voedselvoorziening. Het nieuws ging hun ver vooruit en toen zij eenmaal thuis kwamen stond de Tobbe (grote wasketel) al buiten. Omdat ze helemaal onder de vlooien zaten. Mijn Opa’s vader en mijn Oma gingen elke week naar Assen op de fiets om konijn te brengen. Zo kregen ze één keer per week een goede maaltijd. Mijn Opa heeft nooit over de oorlog willen vertellen. Tot in 2004 mijn oma overleed. Ik zat op een dinsdag avond bij hem aan de tafel en ik één keer begon hij te vertellen. Heb met een brok in mijn keel aan de tafel gezeten.