Koos Klijn

Mijn vader is in de oorlog geboren.Op de foto is hij de kleine jongen op schoot.Hoewel hij nog heel klein was kan hij zich nog dingen herinneren van de laatste jaren van de oorlog. Het meeste heeft met eten te maken. Zo weet hij nog dat mijn opa met mijn vaders broer tijdens de hongerwinter thuis kwam met de fiets, beladen met allemaal zakjes met eten . Ze waren vanuit Rotterdam naar drente en Friesland gefietst. Het waren KONINKLIJKE maaltijden!
In Rotterdam waren tijdens de oorlog de razzia’s het ergst geweest. Van de 500.000 mensen waren de helft mannen .Daarvan moesten alle mannen tussen de 18 en 45 jaar naar Duitsland om te werken. Mijn vader weet nog, hoewel hij 3 jaar was, dat bij hun in de buurt alle mannen werden opgehaald die daarvoor in aanmerking kwamen . Hij kan zich het schreeuwen en huilen van de vrouwen nog HERINNEREN.
Tijdens de bevrijding kreeg hij zijn eerste waterijsje en moest hij een rode puntmuts op. Daar vond hij geen barst aan. In de tuin van mijn opa en oma speelde “de Kilimahawajens “, wat later een bekent orkestje in Nederland werd.
Mijn vader is een echte verteller. Dit stukje gaat erover hoe een kind van 3 er iets van mee krijgt. Mijn vader heeft altijd veel over de oorlog vertelt en weet er veel over. Dit is over gegaan op de volgende generatie.( ik dus). Het is goed dat mensen er over blijven vertellen en schrijven. Ik lees er enorm veel over en bezoek musea, concentratiekampen, enz en geef dat door aan mijn kinderen. We mogen de oorlog echt niet vergeten!!!