Leo burger

Mijn oom Leo is 15 jaar als de oorlog begint. In 1943 wordt hij opgeroepen voor de Arbeitseinsatz en wordt tewerk gesteld bij de Fieseler fabrieken bij Kassel. In juli 1943 ontvangt de familie een brief waarin staat dat hij aldaar een neusoperatie heeft ondergaan. In augustus 1943 ontvangt de familie weer een brief waaruit blijkt dat hij is opgenomen in een plaatselijk ziekenhuis, omdat hij tyfus heeft. Gedateerd 7 september 1943 schrijft hij dat hij over een paar weken met ziekteverlof naar huis mag voor ongeveer 1 maand. Ergens rond eind september 1943 komt hij aan in Rotterdam bij zijn ouders. Kort daarna gaat hij naar mijn ouders, die in Terneuzen wonen. Daar duikt hij onder.
Op 12 mei 1944 vroeg in de ochtend is het huis van mijn ouders omsingeld door, volgens mijn vader, NSB’ers. Mijn oom probeert nog via het dak te ontsnappen, maar dat mislukt. Mijn vader wordt meegenomen en onder dreiging van een pistool verhoord. Gelukkig weet mijn vader dit te overleven.
Pas eind juli 1944 ontvangt de familie een levensteken van mijn oom middels een brief uit kamp Amersfoort. Hij zit daar in barak 4 (ziekenbarak). In augustus wordt er weer een brief ontvangen. Hij eindigt deze brief met “Maak geen zorgen en de beste groeten van Leo”. Daarna hoort de familie niets meer van hem. Na de oorlog wordt er nog een zoekadvertentie geplaatst in de krant, maar zonder resultaat. Met een brief van het Rode Kruis van 13 maart 1946 krijgt mijn familie te horen dat hij op 20 maart 1945 is omgekomen in kamp Bergen-Belsen.

In de afgelopen jaren heb ik informatie gezocht en daaruit is gebleken dat hij op 8 september 1944 op transport naar kamp Neuengamme is gezet. Wanneer hij overgebracht is naar kamp Bergen-Belsen weet ik nog niet.