Meneer Piet Allewijn

Piet Allewijn vertelt over zijn leven tijdens de oorlog in het Zeeuwse Krabbendijke.

‘Die Duitse soldaat was ook maar een jongen.’

Pieter Alewijnse woonde met zijn familie in Krabbendijke. Een plaatsje op Beveland (Zeeland) gelegen tussen de twee Schelde’s. Het leven was er in de oorlog, zoals het altijd was. Mensen gingen naar het land of de conservenfabriek om te werken en ze hadden geen gebrek. Maar ook dat ging voorbij.

24 oktober 1944, zal Piet nooit meer vergeten. ‘Het was om een uur of half vier, toen werd er zo hard geschoten dat het waaide van de granaten. Alle ramen vlogen vlogen er uit en de gordijnen wapperden.’ Vader, moeder en de kinderen zaten onder de keukentafel onder alle bedden en matrassen die er in huis te vinden waren. ‘Het was zo hevig dat mijn vader in vrij gebed ging en om genade en behoud van zijn gezin smeekte. Dan ben je als jongetje van 11 jaar heel klein.’

‘ Tante Anne en ome Ko hadden een Duitser ingekwartierd. Het was een jongen van een jaar of twintig. Na een half jaar werd hij overgeplaatst en tante Anna stond te zwaaien. Want het was ook maar een jongen’. Pieter is al drie keer naar Normandie geweest en dan bezoek hij ook de Duitse kerkhoven. ‘ Die jongens uit Duitsland werden ook door hun moeder uitgezwaaid en die zijn nooit meer thuis gekomen’…