Mevrouw Bomas

‘Eten van de straat…’

Mevrouw Bomas groeide op in Utrecht als Neeltje van Leeuwen. Ze woonde in de Paramaribostraat, naast een school die bezet werd door de Duitsers. Het leven in de grote stad was zwaar omdat er bijna geen eten was.

Je bent elf jaar en woont met je ouders en nog zeven broertjes en zusjes, dan valt er weinig te verdelen. ‘Ik heb op een avond gehuild in bed, ik had zo’n honger. Toen mijn vader zij ‘ik heb èèn aardappel, die zal ik voor je opbakken…’ Mijn vader ging met zijn handkar helemaal naar het noorden om nog wat te eten te halen voor zijn gezin. Of we verkochten samen klompen.’

De bombardementen door de vliegtuigen hadden een grote impact op mevrouw Bomas en al helemaal op haar jongere broertjes en zusjes. ‘Wat ik ook heel indrukwekkend vond was dat er vrouwen opgepakt werden in onze straat die met de Duitsers geheuld hadden en ter plekke kaal geschoren werden een teer op hun hoofd kregen.’

Na de bevrijding wilde Neeltje de stad in om te feesten maar dan moest ze van haar moeder wel een stel kinderen meenemen in de kinderwagen. ‘Dat vond ik helemaal niet zo leuk!’.