Riekele Mud

Op de avond van de 9e mei zat ik avonds laat voor een natuurkunde proefwerk te studeren ( ik was 17 jaar). Vrijdag 10 mei zou de laatste schooldag voor Pinksteren zijn. Om ongeveer 4 uur nachts werden we allemaal wakker van het geronk van vliegtuigen. De radio werd aangezet en onze vrees werd bevestigd: de Duitsers waren ons land binnengevallen. Het was een prachtige voorjaarsdag, herinner ik mij. Ik ben de volgende dag toch naar school gegaan. De directeur sprak ons toe: “Jullie moeten maar zien wat jullie na de Pinsteren doen, de situatie is onzeker”. Ik weet nog dat verschillende meisjes in huilen uitbarstten. Zij hadden een vriend of familielid in het leger. De volgende dagen trokken de Duitse troepen door ons dorp Drachtse Compagnie. We waren totaal niet geïmponeerd en stonden gewoon buiten te kijken. Opeens kwam een Duitse soldaat ons erf op. Hij had daar kennelijk een fiets zien staan, die hem beter leek dan de zijne en ruilde die gewoon. We protesteerden niet, alleen stomverbaasd dat dit zo kon gebeuren.

Uit het dagboek van Riekele mud